Öğrenmenin, düşünmenin, umut vermenin, anılara, geçmişime sahip çıkmanın ve bu bağlamda da hayatı sorgulamanın, paylaşılması gerekenleri paylaşabilmenin, sevgi ve saygıyla müreffeh bir dünya yaşamı için olaylara ve insanlara karşı her zaman duyarlı olmanın yolunda daima tempolu adımlarla ilerlemeye çalışan biri olarak;
Dünyamıza, insanlığa, çevreme ve kendime pozitif olgular sağlamak adına örgütçü bir kişiliği taa ilkokul yıllarımda bile kazanmak ve bu anlamda örgütselliğin olumlu yönleriyle kendimi geliştirmek, mücadele olmadan hiçbir şeyin başarılamayacağına, dolayısıyla başarılı bir zirveye gidecek yolun da kollektif çalışmalardan geçtiğine hep inanıyordum. Bu yüzden hayatım boyunca hep insanları ulaşılabilmesi mümkün bazı amaçlar etrafında toplama çabası içerisinde oldum. Bu birliktelik bazen köyümde, bazen okuduğum okullarda arkadaş gurubu, yaşadığım mahallede, akrabalar arası diyaloglarımda, bazen bir dernekte ve bir dergi bünyesinde, bazen de yeni bir topluluğun kurulması çalışmalarında öncülük oldu…
Sevgimizi vermeyi öğrenme zamanının geçtiğini düşünüyorum. Çünkü zamanımız geçiyor hiç duraksamadan!..
Dünyamız; dağıyla, tepesiyle, ovasıyla, deryasıyla ve deniziyle sevgiyle bağlanmış. Doğamız kenetlenmiş adeta, sevgiyle, sevgice kucaklamışlar birbirlerini.
O zaman birbirimizle kenetlemenin önünde duran engelleri neden savurmuyoruz ki? Sevgili okurlar, korkmayalım sevgi bitmez ve aslında sevilmekte herkesin hakkıdır. O halde, güzel bir dünya ve içinde güzel bir yaşama dair; çocukların ve hayvan yavrularının sesi, dağların yemyeşil görkemi, denizlerin mavisi, çağlayanların gürültüsü, rengarenk çiçek, yabani bitki ve güllerin kokusu, binlerce kuş türünün değişik ötüşü ve cıvıltısı… Dolayısıyla; mis kokulu rüzgar yellerinin yüzümüze değmesi, bir köylü ananın sac ekmeğini sularcasına yağacak yağmurların eksik olmayacağı, güneşin muhteşem doğacağı ve ay’ın hep en parlak kalacağı…
Neticesinde yüzü gülen bir dünyada yaşamak için sevmekten vazgeçmeyelim, bir kalp yeter buna. Sevgi kalbinizin derinliklerinde kalmış, kireç tutmuşsa bile çözülebildiğini unutmayalım. “İZOL DERNEĞİ”ndeki kişisel çabalarım ve her türlü zorluğa inat mücadelemin ardında insan, doğa ve yaşam sevgisi yer almaktadır. Başarının en güzeli zorlukların en büyüğünden geldiği bilinciyle de pes etmeye hiç niyetim yoktur.
Bu ütopik güzellikleri yaşamak için gelin hep beraber kendimizi sevgiyle onaralım ve derneğimizi de bu güzellikleri yaşamak için araç olarak kullanalım. Ama unutmayalım ki araç yakıtsız bırakılmamalı, yoksa bizi götürmez ve itmek zorunda kalırız. Nihayetinde kalanlar çok güçlü olsalar da güçleri tükenecek ve aracı olduğu yerde bırakmak zorunda kalacaklardır. Hepinizden katılım ve düşüncelerinizi bekliyorum. Yeniden bir start verelim kendimize, derneğimizde… Bence belirttiğim güzelliklere ulaşılabilir. İster inanın ister inanmayın, inanmıyorsanız da bir deneyelim tavsiyesinde bulunuyorum…
Yolumuz aydınlık ve açık olsun..!!
Ramazan IŞIK
Boğazkaya (Hâmşik) Köyü
Kahta/ADIYAMAN
Kaynak: www.adiyamanizol.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder